Oog in oog met het Ongeborene
Teisho’s uitgesproken door Maurice Genko Knegtel Roshi tijdens de Izen Intensive 2018 in Eerbeek. Laatste deel (deel 7)
Om de zaak in deze teisho af te hechten, enkele dialogen van Bankei:
A party of monks came to stay at the temple. After meeting with Bankei each of them gave his understanding of the dharma. There was one who offered no opinion. Je hebt een groep mensen die uitdrukken waar ze mee bezig zijn en een persoon doet dat niet. Je denkt: arrogant!
What about you, asked Bankei. The monk answered: When I am cold, I put on some more cloth. When I am hungry I eat. When I get thirsty I have something to drink, that is all there is.
Well, then, Bankei said. Can you look at the others here and tell the depth of their understanding?
I can, the monk said.
Then tell me about the people next to you there. How do you size them up?
The monk said: Why don’t you say something about me personally?
Bankei: every word I have been speaking has been about you.
En waar spreekt Bankei over: het Ongeborene. Je kunt alleen een werkelijke connectie met iemand hebben in het Ongeborene, waar die ander intiem verbonden aanwezig is. Waar Bankei in veel dialogen aan refereert is zijn uitdrukking van de dharma, het heel precies kunnen duiden, schouwen waar iemand staat in het proces. Dat kan alleen op basis van het Ongeborene, het zit in je, onder je huid. Dat is intiemer dan ‘ík’. Op basis van het Ongeborene dragen we elkaar.
Er is tussen intieme vrienden, partners, leraar en leerling, op bepaalde momenten, als we uit onze groeven zijn gestapt en er ruimte ontstaat, dan is er dat ‘zeker weten’ waar die ander staat en hoe die ander is. Je weet dan ook wat je te doen hebt en moet zeggen. Je bent moeiteloos afgestemd.
I have been reciting the Lotus sutra for many years, says Shingetsu.
Who recites the sutra, asks Bankei. The one who pronounces the words, says Singetsu.
Who pronounces the words? Singetsu: eyes horizontal, nose vertical.
Wat is dit? Wat gebeurt hier? Dit is geleend. Dit is wat Dogen zei toen hij na drie jaar terugkwam uit China op Japanse grond.
Bankei says: Don’t give me that, swindler, ‘mafkees’. Now tell me, who pronounces the words?
Shingetsu hesitates.
Bakei says: If the teachers of our school do not posses the all discerning dharma eye, they can never become the teachers of man. Do have a share of that eye?
Singetsu: Well, I believe I have my share of it now.
Bankei says: Can you give me an assassment of each person at this galery?
Shingetsu: There is no one here. Each and every person sitting here is distinghuised by certain qualities.
Niemand hier is ook de Ongeborene, alles is precies zoals het is. Als je daarin blijf hangen is er niemand hier. Maar dan zien we niet dat het Ongeborene is geïncarneerd in een vleesjas. Shingetsu zit vast in dat Ongeborene.
Aren’t you able to assess that? Bankei asks. Zie je die ander niet? Kijk nou!
Dan zegt Shingetsu: Can you?
Bankei zegt dan: If I couldn’t I might not even blunder into someone like you.
Als ik dat niet zou kunnen, dan zou ik niet eens kunnen zien waar jij vast zit. Dan zou ik niet kunnen zien of de pruim rijp is. Dat is precies voelen, op het juiste ogenblik. Dat is afstemmen, intunen, vanuit intimiteit de ander aannemen, de ander zijn voor wie hij of zij is. De ander dragen, invoelen, bij je houden, echt zien.
Het Ongeborene handen en voeten geven, laten incarneren in jouw vleesjas. Dat is ‘van de berg afdalen’. We kunnen ons realiseren dat we Boeddha zijn, maar pas als we dat werkelijk kunnen manifesteren in ons dagelijks handelen, als al onze handelingen werkelijk de handelingen van de Boeddha zijn, pas dan vallen we samen. Breng het Ongeborene terug naar de keukenvloer, breng het naar huis. Dit is de boodschap van Zen Meester Bankei.
Ik dank jullie!
Stromen en stokken
Teisho’s uitgesproken door Maurice Genko Knegtel Roshi tijdens de Izen Intensive 2018 in Eerbeek. Deel 6
‘In the Unborn, all things are prefectly resolved. I can give you a proof that they are. While you’re facing me listening to me speak like this, if a crow cawed or a sparrow chirped, or some other sound occurred somewhere behind you, you would have no difficulty knowing it was a crow or a sparrow; or whatever, even without giving a thought to listening to it, because you were listening by means of the Unborn. (…)’ The Ryumon-ji sermons, The Unborn, Zen Master Bankei, p. 40.
Het doel van spirituele pad is eenvoudigweg genieten. Eigenlijk is het vreemd dat we het doel van onze geestelijke beoefening zelden zo verwoord zien. En tegelijkertijd is het zo vanzelfsprekend. Als we stoppen met het vastzetten van onze energie op een object in de toekomst en stoppen met voorbij aan onszelf leven, dan keren we terug naar een ongehinderd functioneren vanuit het Ongeborene, waarin we worden gedragen en waardoor we worden bewogen. We leven niet meer in een kramp, maar als een ‘soepel lopend wiel’, de etymologische betekenis van sukha, ‘vreugde’. Deze vreugde wordt niet door objecten van buiten ons leven geconditioneerd, maar zit in ons leven zelf, in ons ongehinderde functioneren. Wanneer we weer werkelijk met onszelf samenvallen, genieten we onszelf, ons leven en alles wat zich daarin aandient.
Niet alleen genieten we ons leven, maar we zien de dingen ook zoals ze zijn. We zijn niet meer gefixeerd op onze eigen harde oordelen en hermetische denkbeelden, maar bewegen ons flexibel van situatie naar situatie, van denkbeeld naar denkbeeld, van gedachte naar gedachte. Levend vanuit het Ongeborene, zien we alles wat zich daarin aandient, precies zoals het is: zo, open, onbepaald, sunyata, ‘zonder substantie’. Anderen en situaties komen niet van buiten, ze verschijnen in het Ongeborene. Ze zijn niet gescheiden van mijn aanwezigheid op dit moment en ze zijn dus intiem met mijn leven verbonden. Als ik terugkeer naar mezelf, keer ik terug naar de werkelijkheid, precies zoals ze is. Vanuit die werkelijkheid beweeg ik mee op wat zich aandient, afgestemd in gevoel en gedachten op wat er is en wat ik heb te doen. Dit terugkeren naar mezelf, ondanks alles wat ik me onophoudelijk in mijn hoofd haal, tja, dat noem ik de ware levenskunst.
Zo levend, niet in een kramp, gescheiden van mezelf en gestrand in mijn eigen harde denkbeelden, maar vrij functionerend vanuit de eeuwigheid en openheid van het Ongeborene, word ik bewogen in vreugde en ontvang ik de schittering van alles wat is. Ik ben vrij om flexibel te bewegen van perspectief naar perspectief en geniet mijn intiem en aan den lijve ervaren. Ook als het allemaal niet meezit, is er voldoende innerlijke ruimte om mezelf nergens aan vast te pinnen. Totdat…
Totdat een oud patroon zichzelf weer uitrolt, ik vastloop in de oude, diepe sporen van bepaalde denkwijzen, ik mezelf andermaal afscheid van wie ik werkelijk ben en mijn energie vastzet in solide objecten buiten mijn leven in deze eeuwigheid. Nee, het doel is nooit voorgoed bereikt, maar het ligt hier, om telkens weer naar terug te keren.
Bankei spreekt (The Unborn, p. 56) op een ongekend heldere wijze over ons bevangen raken in onze concepten, oordelen, denkbeelden en verhalen. Het creëren van onwetendheid en illusie is de epistemologische oorzaak van duhkha, ‘lijden’, ze heeft te maken met wat we kennen en weten en in het bijzonder met onze onvermurwbare kennis en ons hard geworden weten.
Bankei analyseert ons creëren van illusie als volgt. Allereerst is er de ervaring zoals ze is, de ontmoeting met de ander, het zich voordoen van een situatie. Beide rijzen op uit het Ongeborene, zoals Bankei het noemt, ze ontstaan niet, ze komen niet, ze zijn er eenvoudigweg, ‘binnen’, niet onderscheiden van ons bestaan op dat moment en ze zijn zo, precies wat ze zijn, onbepaald, pre-reflectief, voorwoordelijk.
Dan treedt de natuurlijke beweging van ons bewustzijn op. We realiseren ons iets, de ander, de situatie die zich in onze aanwezigheid voordoet en dit is altijd dualistisch. Daarmee plaatsen we de ander of de situatie buiten onszelf. We zijn er nu van gescheiden. Vervolgens projecteren we een concept, oordeel, denkbeeld of verhaal op de ander of de situatie. Datgene dat van ‘buiten’ af op ons toekomt, doet ons denken aan iets soortgelijks, dat we in ons verleden hebben meegemaakt, of waarover we kennis menen te hebben. Bij de ander denken we: ‘Ah, dat is er zo een’, en plakken een oordeel op de ander zoals die is. Bij de situatie die zich aandient, denken we, ‘dit heb ik eerder meegemaakt, dit zal zich zus of zo voltrekken.’ Dit projecteren gebeurt vrijwel altijd volgens de strenge en diep ingesleten sporen van onze denkpatronen, onze gewoonte mensen en situaties nu eenmaal zo te zien en niet anders (onze ‘wijze van zien’, Sanskriet: drsti).
Wanneer we dit oordeel over de ander, of ons verhaal van de situatie fixeren, vastpinnen en vastleggen, en denken ‘zo is het’, dan identificeren we de onbepaalde en intieme oorspronkelijke ervaring met een bepaald en beperkt oordeel, denkbeeld of verhaal. Vervolgens maken we dit oordeel of verhaal tot realiteit en solidificeren daarmee onze eigen gedachteconstructie. Vanaf dit moment bevinden we ons in een illusoire werkelijkheid. We zijn bevangen en onwetend.
Als we vervolgens onze energie richten op en vastzetten in zo’n hermetische gedachtenconstructie die we zelf tot werkelijkheid hebben gemaakt, verliezen we onze openheid en functioneert onze energie niet meer vrijelijk. We hebben geen contact meer met het Ongeborene, de bron, ons thuis, ons zelf en niet meer met de werkelijkheid zoals ze is. Ons leven verkrampt in hard geworden oordelen en denkbeelden, solide bakens die we ofwel najagen, ofwel uit de weg gaan. We zijn niet meer in staat om ons leven en wat zich daarin op intieme wijze aandient te genieten en waarderen.
(Wordt vervolgd)
Levend in het Ongeborene
Teisho’s uitgesproken door Maurice Genko Knegtel Roshi tijdens de Izen Intensive 2018 in Eerbeek. Deel 5
Ongeborene. Doodloze. Eeuwige. Tathagata. Zo gekomen, zo gegaan.
Hoe is het om Boeddha te zijn? Er is een koan over Bodhidharma, de stichter van zen in China. Van hem wordt verteld dat hij 9 jaar voor een muur van het klooster te Shaolin heeft gezeten. De vraag is, wat was zijn verlichting? Was hij gesloopt? Had hij pijnlijke knieën? – Ja.
Valt het mee om een Boeddha te zijn? De dag na mijn transmissie was ik de luier van mijn jongste zoon aan het verschonen, vroeg in de ochtend. En ik dacht: is dit het nou? Ik ging naar mijn leraar Genpo en vroeg: ‘Roshi, er is dan niets veranderd?’ ‘Nee’, zei hij. ‘Maar het is ook niet hetzelfde.’
Levend in het Ongeborene, ondergedompeld in het Ongeborene. Het geluid van een kraai, ‘Kraa!’ Het geluid van een poes,’ Miauw’. Gedachten komen op, gedachten gaan, emoties evenzo. Verlangen. Niets wordt er aangeroerd. Het kan stormen en toch is er enkel het geluid van de wind: ‘Shhhhs.’ Volstrekt onbewogen. Maar levend in het Ongeborene van naturen, kan er best in situaties een plaatje overheen komen. Een pop-up. En je geeft er een woord aan, of een betekenis, een herinnering, een emotie, een besluit en een handeling. Je komt iemand tegen. Levend in het Ongeborene kom je niemand tegen. Maar in de ontmoeting schuift er een plaatje voor, het is die en die, die ken ik of die ken ik niet. Die zal dit of dat van me willen.
Als dat beeld op komt, dan leggen we daarmee de situatie vast. Dan gaat de persoon, precies zoals die is, schuil achter jouw plaatje. Dat is een ding, maar aan het plaatje, aan die persoon worden meer en meer gedachten gekoppeld. Oordelen, ervaringen worden erbij gehaald en de werkelijkheid raakt meer en meer vertekend. Dat heet illusie. Als dat plaatje werkelijkheidswaarde krijgt, dan bevinden we ons in een illusie.
Bankei (pag 56) zegt:
‘As the Buddha Mind illuminates such things as done and experience with the past can not fail to be reflected.’
Dingen die je hebt ervaren, worden gereflecteerd op de situaties en personen in het Ongeborene.
‘If you fix on to those images you are unwittingly creating , the thoughts do not already exist to the place where those …, they are caused by your past experiences and occur when the things you have seen and heard …’
Je projecteert je ervaringen van weleer op de situaties nu. Geen van die ideeën is aanwezig in de situatie precies zoals die is.
‘But thoughts originally have no real substance. So if they are reflected you should ljust let them reflect. And let them arise when they arise. Don’t have any thought to stop them. Don’t pay any attention tot hem. Leave them alone. And since there are no illusions don’t pay attention to the images, while the images may reflect in the mind.’
‘The reason people misunderstand the difference between thoughts and delusions is that everyone imagines thoughts all exist at the bottom and arise from there; but originally there’s no actual substance at the ‘bottom’ from which thoughts arise. Instead, you retain the things you see and hear, and from time to time, in response to circumstances, the impressions created by these experiences are reflected back to you in precise detail. So when they’re reflected, just let them be, and refrain from attaching to them. Even if evil thoughts come up, just let them come up, don’t involve yourself with them, and they can’t help but stop. Isn’t this just the same as if they didn’t arise? That way, there won’t be any evil thoughts for you to drive out forcefully, or any remorse about having had them.’
Wat zegt Bankei?
In deze koker die hier zit, drukt zich de werkelijkheid uit precies zoals die is. Hoe? Door wat ik zie, voel, hoor, denk, wilsaffecten, en ook gedachten. Alles tezamen bepaalt hoe de wereld op dat moment wordt ervaren. Maar op het moment dat ik iets ga doen met mijn emoties, mijn gedachten waardoor die niet meer vrijelijk de expressie zijn van de werkelijkheid zoals die is, kom ik in problemen. In bevangenheid verlies je het contact met de werkelijkheid, je komt in een trip. Op het moment ik dat ik in mijn eigen groef zit, begin ik de werkelijkheid steeds verder uit het oog te verliezen. Als ik daaruit kan komen functioneer ik in openheid. We zien en horen mensen vaak niet. Het is vechten tegen de bierkaai. Als ik mensen echt ga zien en horen, kan er iets gebeuren wat ‘wijs handelen’ heet. Het gaat erom steeds weer contact te maken met de situatie zoals die is. En de situatie zoals die is, is precies wat je hoort, ziet etc. het vrije functioneren van je vrije systeem. Maar niet om delen van dat systeem te willen controleren, vast te zetten en er een hokje van te maken en dat als werkelijkheid te presenteren. Dat zijn dingen die ik zelf doen. Als ik dat minder kan doen, er minder energie in steek, dan heb ik kans dat ik de realiteit zoals die is kan ervaren.
We komen ergens binnen en er ontstaat een plaatje van degenen die er zijn. Dat heeft te maken met hoe ik vanuit verleden allerlei zaken oproep en vastzet. In elke situatie die we binnenstappen zijn we in feite zelf de schepper van de situatie. Hoe ik de zaak inkleur is allemaal op mijn conto te schrijven. Het gaat hier om je eigen bevrijding, de bevrijding van jezelf, je bevrijdt jezelf van jezelf.
Het Ongeborene, daar hoeven we niet aan te werken. Dat werkt met ons en dat moeten we vooral zo laten. Waar we wel aan kunnen werken, dat zijn onze vastgeroeste patronen en groeven, door ze iets te masseren. Dat gebeurt in meditatie, daar lost de soliditeit, het vaste, op. Daar hebben we aan te werken. (Wordt vervolgd.)
De nieuwe Zen Cirkel in Utrecht begint op maandagavond 11 maart 2019. Klik hier voor informatie en opgave.
De Meester raakt uit zicht
Teisho’s uitgesproken door Maurice Genko Knegtel Roshi tijdens de Izen Intensive 2018 in Eerbeek. Deel 4
In een situatie, bij een ontmoeting is er allereerst het aldus gegevene, de situatie waarmee we volledig samenvallen en pas dan komt het onderscheid en de gedachte erover. De concepten komen later. We onderscheiden wel degelijk, een koe van paard en koffie van thee. Wat luistert er op het moment dat een kraai ‘kraa!’ roept. We proberen in woorden iets uit te drukken wat niet uit te drukken is. Woorden cirkelen ergens om heen. We luisteren door middel van het Ongeborene. Het is er altijd. Waar komt het vandaan? Geen idee. Waar gaat het heen? Geen idee. Het functioneert vrijelijk. Totaal ongebonden. Boeddha is het symbool voor waken, de Sanskriet wortel is budh, ‘waken’. Wie is de wakkere? We zijn allemaal Boeddha’s. allemaal ongeboren. Het Ongeborene zit heel dichtbij. Elk geluid, elke gedachte, elke beweging, alles vindt plaats in het Ongeborene. Dat is concreet wat er gaande is. Nu. En nu. Jullie maken gebruik van de immanente wijsheid van het Ongeborene, jullie kunnen een kraai van een spreeuw onderscheiden.
Een belangrijke zin is: ‘Even if it’s only one sermon, the person who realizes this Buddha Mind that everyone intrinsically possesses, is a living tathagata from that moment on!’
Als iemand voor zichzelf bevestigt dat deze ongeboren, verlichtende wijsheid de Boeddhageest is, dan wordt hij op dat moment de levende tathagatha, ‘de gemanifesteerde Boeddha’.
Dat we allemaal Boeddha’s zijn is inmiddels vastgesteld, maar als je het voor jezelf kunt bekrachtigen, ‘Ja zo is het, al mijn handelingen zijn bijzondere Boeddhahandelingen’, als je dat kunt bekrachtigen, dan ben je een tathagatha. Daarvoor ben je een Boeddha, maar je bent er nog niet helemaal zeker van. Dat is het grote belang van bekrachtiging, voor jezelf op een zeker moment daadwerkelijk vaststellen dat het zo is. Dan is alles wat we doen de Ongeborene.
Nu komt een interessante wending. Alles is Boeddhawerkzaamheid, maar de zaak kan ook vertroebeld raken. Dichtbij deze bron ben je in volkomen rust, zelfs in een storm. Dat is leven in het Ongeborene. Maar dan… Dan loop je levend in het Ongeborene, je loopt in volmaakte rust, je kunt koffie van thee onderscheiden, je beent de koffiezaal in, schenkt in volkomen sereniteit een mok in uit de koffiekan, neemt een slok en stelt vast: dit proeft niet als koffie! Er ontstaat onrust… Ik drink ’s ochtends altijd koffie! Ik heb betaald voor deze retraite, hoe kan ik functioneren als ik geen koffie heb. Wie is daar de schuld van? Hoe kan mij dit overkomen? Enz. De Meester is uit zicht.
Wat er nu gebeurt is: er is gewaarzijn van iets. Ik ben mij gewaar van wel of geen koffie. Er is een splitsing ontstaan in het Ongeborene. We moeten een splitsing kunnen maken, dat is belangrijk. Je moet dualistisch functioneren wil je het overleven. Als we in het Ongeborene blijven, gebeurt er niets. Je gaat niet en komt niet. Je blijft waar je bent. Je moet kunnen onderscheiden, besluiten nemen, etc. Bewustwording leidt tot splitsing. Als we dat vervolgens hard maken en daarop door gaan, dan belanden we in de illusie dat het ‘’ik’’ alles doet. Dan dwalen we af van het oorspronkelijke in rust zijnde Ongeborene. Elke dag komt dat koffiemoment. Van het rusten in openheid maken we een split en wordt het ‘ik’ een magneet waaraan alles blijft kleven. Vervolgens wordt alles naar buiten geprojecteerd. Bankei schrijft daar over:
‘The fact is, you want to get angry, so you’re getting yourself mad. If you hadn’t the least bad thought to begin with, no matter how much others provoked you, you surely wouldn’t get angry. But if, in you, feelings of anger and annoyance have already been formed, then, even though [the other people] don’t set out deliberately to say things to make you mad, you get carried away by the force of your own self-centeredness, lose your temper and insist, ‘I don’t say anything that’s untrue or inproper!”
‘Your thoughts create the karma of the Three Evil Realms, while your demonic mind torments you. This is the fiery of self and self-created karma. One day, the Master addressed the assembly: All delusions, without exception, are created as a result of self-centeredness.’
‘When you’re free from self-centeredness, delusions won’t be produced. For example, suppose your neighbors are having a quarrel: if you’re not personally involved, you just hear what’s going on and don’t get angry.’
‘Not only do you not get angry, but you can plainly tell the rights and wrongs of the case—it’s clear to you as you listen who’s right and who’s wrong. But let it be something that concerns you personally, and you find yourself getting involved with what the other party [says or does], attaching to it and obscuring the marvelously illuminating [function of the Buddha Mind]. Before, you could clearly tell wrong from right; but now, led by self-centeredness, you insist that your own idea of what’s right is right, whether it is or not. Becoming angry, you thoughtlessly switch your Buddha Mind for a fighting demon, and everyone takes to arguing bitterly with each other.’
‘Because the Buddha Mind is marvelously illuminating, the traces of everything you’ve done are [spontaneously] reflected. It’s when you attach to these reflected traces that you produce delusion. Thoughts don’t actually exist in the place where the traces are reflected, and then arise. We retain the things we saw and heard in the past, and when these come up, they appear as traces and are reflected. Originally, thoughts have no real substance. So if they’re reflected, just let them be reflected; if they arise, just let them arise; if they stop, just let them stop. As long as you’re not attaching to these reflected traces, delusions won’t be produced. So long as you’re not attaching to them, you won’t be deluded, and then, no matter how many traces are reflected, it will be just as if they weren’t reflected at all. Even if a hundred, or a thousand thoughts spring up, it will be just the same as if they never arose. It won’t be any problem for you—no thoughts to ‘clear away,’ no thoughts to ‘cut off.’ So understand this well!’
Het besef van het Ongeborene raken we maar al te gemakkelijk kwijt. Je bijt je vast in iets buiten je, misschien win je en haal je je gelijk naar jouw gevoel, maar waar gaat het uiteindelijk om? Het is er wel, maar je realiseert het je niet meer. Het besef is weg, je bent verblind. Bankei legt dit heel concreet uit. Dit is wat we met onwetendheid bedoelen in het boeddhisme. Het enige wat we zien is onze eigen strijd, ons streven, onze partijdigheid.
Het ego kun je een pop-up venster noemen. Hoe krijg je je eigen pop-up venster weg? Meester, hoe krijg ik dat venster weg? Hoe kom je terug in je Ongeboren geest. Via je je lichaam bijvoorbeeld. Je ademhaling. Je onderbuik. Je gevoel. Je zintuigen. Kijk, wat zie je nu? Voel wat voel je nu?
‘The moment you do turn into something else, you become an ignorant, deluded person. All illusions work the same way. By getting upset favoring yourself you turn your buddhamind into a fighting spirit and fall into a deluded existence of your own making. So what ever anyone else may do or say, whatever happens, leave things as they are, don’t worry yourself over that, don’t side with yourself, just stay as you are, right in the Buddhamind. Do not change it into anything else. If you do that illusions don’t occur and your are living in the Unborn mind, you are living, breathing firmly established Buddha. Don’t you see? You have a calculable treasure right at hand.’ (Wordt vervolgd)
De nieuwe Zen Cirkel in Utrecht begint op maandagavond 11 maart 2019. Informatie en opgave klik hier.
Maurice Knegtel is op zondag 24 februari te zien in de NCRV / KRO documentaire ‘Zie mij’ van regisseur George Schouten, over de betekenis van selfies. Voor een voorbeschouwing, klik hier.
Iedereen is verlicht
Teisho’s uitgesproken door Maurice Genko Knegtel Roshi tijdens de Izen Intensive 2018 in Eerbeek. Deel 3
‘Geen enkel persoon in dit gezelschap is niet verlicht. Hier en nu zitten jullie allemaal voor mij als Ontwaakten.’ Dat zegt Bankei.
Nu ga ik jullie, als Ontwaakten, als Boeddha’s, vragen stellen. Ga eens als een Boeddha zitten, rechtop, met kracht in je onderbuik.
Meester! Ja.
Is elke meester daar ook echt? Meester ben je daar? Jaa!
Niet echt overtuigend. Meester, ben je daar? Jaaa!!
Ben je wakker? Jaa!
Mooi. Waar ben je? Hier!!
Meester, wat is dat wat deze woorden hoort?
Meester, als een vogel tjilpt wat hoor je dan? Tjilp, tjilp
Meester, als de kraai kraait, wat hoor je dan? Kraa, kraa.
En waar komt dat ‘kraa’ vandaan?
Als het brandalarm ‘wehweh’ gaat, waar komt het vandaan? Niet uit kamer 6 of 7.
Waar gaat het ‘wehweh’ heen? Het gaat nergens heen. Het ‘is’.
Meester, wat is het dat deze woorden hoort? Wat is het dat spreekt? ‘Ik’
Ho, ho, wie zei daar ‘ik’? Wat is het dat spreekt? Wat is het dat gedachten heeft? Wat is het dat ademt? Meester, waar kom je vandaan? Nergens, overal.
Ga nu eens zitten als een Boeddha. Waarom lijken jouw handen op die van de Boeddha?
Laat ze eens zien! Kijk, dat zijn de handen van de Boeddha.
Ben je er nog, Meester? Ben je er altijd?
Wat is het gelaat van de Boeddha? Laat het eens zien! Ja, dit is een lastige. Kun je mij de rug van de Boeddha laten zien? Ok! Is iemand het daar niet mee eens? Nu een tricky vraag: kun je mij Boeddha’s wonderlijke werkzaamheid laten zien? Geneer je niet. Toon het aan de wereld.
Iemand fluit, een ander zwaait.
Wat is datgene dat handelt? Alles, elk knipperen van het oog, elk gesnotter, elke opmerking, dat is Boeddha’s wonderlijke werkzaamheid. Is het niet heel gewoon? Elke handeling, hoe minimaal ook, is de hoogst persoonlijke expressie van jou, Meester. Alles wonderlijke werkzaamheid.
Pagina 40 van The Unborn. ‘The Master addressed the assembly: “Among all you people here today there’s not a single one who’s an unenlightened being. Everyone here is a buddha. So listen carefully! What you all have from your parents innately is the Unborn Buddha Mind alone. There’s nothing else you have innately. This Buddha Mind you have from your parents innately is truly unborn and marvelously illuminating.’
‘That which is unborn is the Buddha Mind; the Buddha Mind is unborn and marvelously illuminating, and, what’s more, with this Unborn, everything is perfectly managed. The actual proof of this Unborn which perfectly manages [everything] is that, as you’re all turned this way listening to me talk, if out back there’s the cawing of crows, the chirping of sparrows or the rustling of the wind, even though you’re not deliberately trying to hear each of these sounds, you recognize and distinguish each one. The voices of the crows and sparrows, the rustling of the wind—you hear them without making any mistake about them, and that’s what’s called hearing with the Unborn. In this way, all things are perfectly managed with the unborn. This is the actual proof of the Unborn. Conclusively realize that what’s unborn and marvelously illuminating is truly the Buddha Mind, straightaway abiding in the Unborn Buddha.’
‘Mind just as it is, and you’re a living tathagata from today forever after. Since, when you realize conclusively, you abide like this in the Buddha Mind from today on. My school is called the School of Buddha Mind.’
Wat bedoelt hij daarmee? Als een kraai kraait, wat is er dan? Kraa, kraa! Geen kraai, geen geluid, het is precies wat er is op dat moment. Kraa! Volmaakt opgelost.
‘Well, then, while you’re all turned this way listening to me talk, you don’t mistake the chirp of a sparrow out back for the caw of a crow, the sound of a gong for that of a drum, a man’s voice for a woman’s, an adult’s voice for a child’s—you clearly recognize and distinguish each sound you hear without making any mistake. That’s the marvelously illuminating dynamic function. It’s none other than the Buddha Mind, unborn and marvelously illuminating, the actual proof of the marvelously illuminating [nature of the Buddha Mind].’
‘I doubt there’s anyone among the people here now who’d say: I heard [what I did] because I was deliberately trying to hear it. If anyone says he did, he’s a liar. Wondering, What’s Bankei telling us? all of you are turned this way, intent only on hearing what I’m saying; no one’s deliberately trying to hear the various sounds coming from out back. That’s why, when all of a sudden these sounds appear and you recognize and distinguish them, hearing them without any mistake, you’re hearing with the Unborn Buddha Mind. Nobody here can claim he heard these sounds because he’d made up his mind beforehand to listen for them when they were made. So, in fact, you’re listening with the Unborn.’
De nieuwe Zen Cirkel in Utrecht begint op maandagavond 11 maart 2019. Informatie en opgave klik hier.
Maurice Knegtel is op zondag 24 februari te zien in de NCRV / KRO documentaire ‘Zie mij’ van regiseur George Schouten, over de betekenis van selfies. Voor een voorbeschouwing, klik hier.
Recente reacties